WineTales - Leven in duistere wijnkelders…
“Hatsjie. Hatsjie. Hatsjie”

De fles Muscadet de Sèvre et Maine sur Lie van het fantastische wijnjaar 2005 is allergisch aan stof. En niet een klein beetje. Ze is gemaakt van de Melon de Bourgogne, een koudebestendige druif die groeit in het westelijke deel van de Loire dichtbij Nantes. Muscadet is een lichte, fragiele wijn die vaak wordt aangesterkt door een winters verblijf op de resten van de gisting, sur lie dus. De wijn wordt er krachtiger, voller en complexer van. Élevage sur lies werkt niet tegen stofallergie, spijtig voor de Muscadet. De fles had natuurlijk nooit vermoed dat ze in een stoffige kelder zou terechtkomen. De verwachting was gezellig samen met wat kilo’s mosselen een aantal uren afkoelen in een ijskast. Zelden heeft deze nochtans soms fijne, strakke en naar mineralen en zout smakende wijn de eer om in een wijnkelder te verdwijnen.

Maar de allergie is nog het minste van Muscadets zorgen. De verontwaardiging van de andere flessen in de kelder tegenover haar is groot. "Hé jij, wat kom jij hier doen? Muscadet, dat hoort niet in deze respectabele kelder. Je bent geen bewaarwijn en al zeker geen grote wijn. Je bent simpel. Je hoort op de bar te staan van een miezerig Frans dorpscafé. Maak dat je wegkomt nietsnut, je verstoort onze rust met al dat niezen". Een Bourgondische Puligny Montrachet Grand Cru, geboortejaar 1985 voelt zich in haar waarde aangetast door de nieuwe buurvrouw. "Een echte schande, dat ik dat nog moet meemaken na 24 jaar kelderrijping".

Bij volle maan

De witte anciens beginnen een verhitte discussie over de plaats van de Muscadet in hun kelder. De Montrachet vindt dat de Muscadet in het rek hoort van de Beaujolais en de Sauvignon uit Touraine. Luid protest: "Die wijn is ons rek niet waard". Een witte Hermitage uit de Noordelijke Rhône wil de Muscadet verbannen naar de kist met flessen van gebrekkige kwaliteit, het verjaardagscadeau voor tante Pola. Zij is verwoed liefhebster van alcohol. De biodynamische Coulée de Serrant van wijngoeroe Nicolas Joly is extremer. Ze stelt voor om de fles te ontkurken en het vocht gelijkmatig te verspreiden over de aangestampte aarden kelderbodem: "De vochtigheid is goed voor het natuurlijke evenwicht in dit ondergronds microklimaat. Overmorgen dynamiseren we de vloeistof en bij volle maan beginnen we met sproeien". De vertegenwoordiger van een kist oude witte Bordeaux waarschuwt voor de doordringend scherpe geur die het goedje in de kelder zal verspreiden: "Laat ons de Muscadet toch gewoon met haar klikken en klakken door het keldergat naar buiten bonjouren".

Molly en magere Frank

De rode wijnen liggen bovenaan de wijnrekken. Niet zonder plezier slaan ze de gebeurtenissen beneden nauwlettend gade. Om niets te missen hangt een zware fles Argentijnse Malbec zover over de rand van het rek dat hij net niet naar beneden duikelt. Een Spaanse Garnacha roept plagend: "Norton, gaat ge erop vliegen jongen? Al lang geen slanke meisjes meer gezien? Niet mis hé, die Muscadet". Norton, zo heet de breedgeschouwderde Malbec, is een stoere macho: “Daar heb je niet genoeg pak aan jong. Een Chardonnay, dat ligt mij beter. Misschien is het iets voor magere Frank, onze Loire Cabernet?" De vaak gepeste Frank kan er niet om lachen. Hij heeft zijn buik vol van al dat gedoe: "Hé, daarbeneden, laat dat meisje eens gerust of moet ik ertussen komen?"

Molly, een zoete Sauternes probeert de gemoederen te bedaren. Onhandig weliswaar: "In onze vredige kelder moet ook plaats zijn voor wijnen met minder kwaliteit. We verdragen toch ook dat Frank bij ons ligt?" De hele wijnkelder barst in lachen uit. Molly: "Nee, serieus, we moeten barmhartig zijn voor collega’s die minder warmte hebben gekregen. Daar kunnen ze toch zelf niets aan doen?" Nu voelen de Champagnes zich in hun gat gebeten. Helemaal niet de bedoeling van Molly maar ja, het oude conflict tussen zoete wijnen en schuimwijnen laait bij het minste weer op: "Meer warmte geeft nog niet meteen een goede wijn hé, kijk maar eens naar jezelf, jij plakkerige suikerspin". De rode wijnen zetten zich wat rechter en wrijven zich blij in de handen. Ze hopen op een plezante avond. Wijnkelders zijn meestal saai, maar deze duidelijk niet.

Mijn heiligdom

"Oei". De deur van de kelder gaat open. "Stil!" Een straal licht valt op de schimmelige keldermuur. Twee pratende schaduwen schuiven dichterbij. De flessen herkennen er één van, de keldereigenaar. "Treed binnen in mijn heiligdom". Jacques’ hart is harder aan het bonzen, de eerste keer dat hij afdaalt in de kelder van zijn nieuwe wijnvriend Pierre. "Ik heb het nogal voor Bordeaux. Die witte Pessac-Léognans hier, laat ze tien jaar rijpen en het worden juweeltjes. Ik heb een beetje Sauternes, veel Médoc - het blijft de fijnste wijn ter wereld- en nog wat flessen Italiaans. Witte Bourgogne daar, zelfs nog een fles van ’85. Gekregen, ik zou het nooit zelf kopen. Mijn meest speciale wijn ligt in dit rek: oude Riesling en Chenin uit de jaren ‘70 en ’80, bijzonder delicaat. Witte wijn heeft rijping nodig om complexiteit en diepte te ontwikkelen. Weinig mensen weten dat. Kijk, een gerijpte Chignin-Bergeron uit de Savoie".

Kraakverse schaaldieren

Het gesprek tussen de twee wijnbroeders gaat verder: "De wijn ontwikkelt zich in de kelder, dat weet je wel hé Jacques. Maar ook de wijneigenaar verandert. En zo kan het wel eens misgaan. Zoals in een huwelijk kunnen beide partners naar elkaar toe groeien maar ze kunnen ook onverwacht uiteengroeien. Zie hier, deze Australische shiraz wijnen uit de Barossa . Vroeger was ik erdoor overweldigd, exuberant fruit, overvloedige kruidigheid en chocolade. Nu vind ik de wijn vermoeiend, niet meer mijn ding". Pierre stapt de kelder verder in. Hij neemt een fles in de hand, streelt zachtjes over het etiket en glimlacht: "Dit is mijn nieuwste aanwinst, een fantastische Muscadet, de Cuvée des Ceps Centenaire van het Château de Chasseloir. Finesse, mineraliteit, puurheid en concentratie. Dit kan nog bewaren maar ik drink de fles straks op oudejaarsavond bij mijn lievelingsgerecht, een schotel kraakverse schaaldieren. De hemel op aarde, ik zeg het je."