Lijst van wijnen met 100-Parkerpunten explodeert

Bij een heel aantal wijnmakers hoor ik zeggen dat "de Parkerscore niet langer van tel is voor het koopgedrag van de klanten". Anderen doen er dan weer alles aan om Parker of iemand van zijn team te behagen. Nog niet zolang geleden was ik op bezoek op het Château Villemaurine van de Belgische Justin Onclin in Saint-Emilion. De zenuwen gierden door het huis, in afwachting van de scores. De 2010 haalde uiteindelijk de 2010+-score van Parker.
De internetsite Wine Searcher publiceerde zopas de lijst van wijnen met 100 Parkerpunten. Er even doorsurfen is een hoogst boeiende bezigheid. De lijst groeit gestaag. Dit jaar alleen al konden reeds 69 wijnmakers met de nodige fierheid de perfectie claimen en het ziet er naar uit dat er dit jaar nog een pak zullen volgen. Voor het volledige jaar 2013 werd afgeklokt op 102 wijnen. Opvallend is dat bijvoorbeeld vijf jaar geleden amper 38 wijnen de goddelijke status kregen. Tien jaar geleden, in 2004, was dat amper 17.
Een analyse van de Parkerlijst leert dat niet enkel topwijnen uit Bordeaux en de Californische cabernets het goeie weer uitmaken. Op dit moment is de Rhône hot.

Prijskanonnen

Hoe dan ook, de 100 Parkerpunten doen wel degelijk wat met de verkoopprijs. Kijk naar de 2003 Hermitage Cuvée Cathelin van Chave. In januari van dit jaar stond die op een toch al respectabel prijsniveau van dik 2.000 euro. Toen de wijn in april 100 punten kreeg schoot de prijs door naar 4.245 euro. Na zijn 100 Parkerpunten schoot de prijs van een fles Le Pin van Jacques Thienpont tot een stuk boven de 3.000 euro.
Los van wie deze wijnprijzen zomaar kan betalen, zijn de hoge Parkerscores vooral van belang voor de internationale markten van de wijnmakers in kwestie. Vermogende buitenlandse wijnkopers zoeken vaak enkel op hoge wijnscores en drijven zo de prijzen nóg hoger. Een vicieuze cirkel die de rechtgeaarde wijnliefhebber tegen de borst stoot.

Parker zelf, of een collega?

Hoewel het aantal medewerkers en wijncritici van The Wine Advocate ook gestaag stijgt, wordt toch nog meest waarde gehecht aan de punten van de master himself, zeker als het wijn uit Bordeaux betreft.
De opinies van James Suckling of Neal Martin, medewerkers van The Wine Advocate, worden eveneens naar waarde geschat en hebben zelfs een invloed op de wijnverkoop. Antonio Galloni, voormalig medewerker van TWA, is een gewaardeerd kenner van Barolowijnen, maar zijn kritieken beïnvloeden de markt niet echt. Idem voor Allen Meadows wat de Bourgogne betreft. Maar veel wijnliefhebbers stellen zich eenvoudig nooit de vraag wie die wijnen allemaal proeft en denken gewoon dat het Robert Parker zelf is.
Master of Wine Tim Atkin, die zelf vaak voor Decanter magazine werkt, ziet het zo: "Hoe meer de 100-puntenschaal wordt gebruikt, hoe meer de wijnliefhebber er mee gediend is. Maar ook hoe hoger critici gaan oordelen, zo blijkt. Wijncritici die hoge punten geven, worden vaker geciteerd in het internationale circuit, omdat de communicatie door de wijnmakers gebeurt. De namen van die critici gaan dan de wereld rond. De snelste manier om als wijncriticus naam te maken, is dus hoge punten te geven. De 90 punten van vroeger zijn de 95 van vandaag".
Een trieste evolutie.