Wijnmaker Koen Strobbe wordt misdaadauteur

Koen Strobbe (52) had al een stevige carrière in de media achter de rug voor hij Vlaanderen de rug toekeerde en in 2003 een lap grond kocht in de buurt het mooie stadje Uzès, niet ver van Avignon in Zuid-Frankrijk. Strobbe werkte lang met Wouter Vandenhaute en werd in 2000 directeur van Bonanza, het roemruchte weekblad waarmee Vandenhaute en Woestijnvis Humo het vuur aan de schenen zouden leggen. Dertig nummers verschenen er, toen was het al einde verhaal. Veel wil Strobbe er niet over kwijt. Hij wil niet natrappen. Vandaag schrijft Het Nieuwsblad het verhaal van zijn nieuw boek.

Na die turbulente periode vertrokken Strobbe en zijn vrouw, die in de reclamesector werkte, voorgoed naar Zuid-Frankrijk waar ze in 1998 al een huisje hadden gekocht. Het duurde nog een paar jaar voor ze de juiste gronden konden kopen om hun eigen wijn te verbouwen. Het domein Perdrix-Lasouche bleek ideaal. Strobbe produceert er 18.000 flessen per jaar, het meeste rood.

Maar naast wijn verbouwen wilde Strobbe ook uittesten of hij schrijversbloed in zich had. Toen hij hoorde van de Pieter Aspe Award schreef hij in een impuls een kortverhaal en werd prompt genomineerd.
"Dat was ook voor mij een complete verrassing, maar tegelijk sterkte het mij wel in het idee dat ik eens tijd moest maken om dat boek dat ik al zo lang wilde schrijven uit te werken. In de wijngaard ligt het werk tijdens de wintermaanden zo goed als stil, een goed moment om aan mijn boek te werken. Twee maanden lang schreef ik aan een verhaal, elke dag in de voormiddag en 's avonds. Dat is uiteindelijk Kruis en Munt ­geworden".

Inspiratie op het veld

"Ik wilde geen politieverhaal schrijven zoals Aspe dat doet. Ik wilde een misdaadverhaal schrijven dat zich in deze streek afspeelde. De Provence en Avignon, een stad met een roemrijk verleden door de pausen die hier in de middeleeuwen een tijd hebben verbleven. Die geschiedenis moest zeker een rol spelen in mijn verhaal. Daarom keer ik in sommige hoofdstukken terug in de tijd".
Het idee voor het boek kwam aanwaaien tijdens het snoeien van de wijnranken, "wat nogal monotoon werk is". Toen was het kwestie van veel research te doen. "Een heel boeiend aspect van het schrijven. Je ontdekt dingen die je helemaal niet wist, je kan grasduinen in de geschiedenis van een boeiende streek. Tegelijk moet je ook vertrouwen op je fantasie en je intuïtie". Maar na de research komt natuurlijk het échte werk: schrijven. "Tot mijn verbazing lukte mij dat zonder al te veel moeite en vond ik het uiteindelijk heel plezierig. Dit boek moet dus het eerste in een reeks worden".

In Kruis en Munt speelt het vreemdelingenlegioen een belangrijke rol. In de buurt zijn een paar grote garnizoenen gelegen. "Het vreemdelingen­legioen spreekt tot de verbeelding. Veel mensen hebben het idee dat het een laatste reddingsboei is voor criminelen en ongure figuren. Dat is misschien vroeger zo geweest maar nu is die periode voorbij. Zij die solliciteren worden aangetrokken door het avontuur en de ­kameraadschap".

Hard labeur

Strobbe wil zijn twee passies, wijn maken en schrijven, voort uitbouwen. En dat gaat sowieso in het buitenland zijn. Terug­keren naar Vlaanderen staat niet op het verlanglijstje. "Het is rustig leven hier, maar ik wil niet zwelgen in valse romantiek of doen alsof ik een grootgrondbezitter ben die rustig achterover kan leunen en leven zoals God in Frankrijk. Een wijngaard onderhouden en wijn verbouwen is hard labeur, neem dat van mij aan. Je moet maar eens een paar uur in de gure wind die hier vaak staat de ranken snoeien. Bovendien heb je veel dingen niet in de hand. Er is veel onzekerheid. Het is elke keer weer afwachten of de wijn zal voldoen. Maar het is tegelijk heerlijk om een eerlijk en lekker product van het land te maken. Een lekker glas wijn bij een spannend boek, dat wil ik de mensen serveren. En ik kan voor beide zorgen".